Mistyczne zadęcia

[Tomek]

wątek przeniesiony z » Buddyzm Theravada » Publikacje przez bookera

Polecam lekturę tłumaczenia artykułu Bhikkhu Buddhadasy pod tytułem: Nibbana dla każdego

Sensowne, naturalistyczne przedstawienie tematu. Właściwie pozbawione mistycznego zadęcia.

+

[Conchita]

Co to jest "mistyczne zadęcie"?

[Tomek]

Co to jest "mistyczne zadęcie"?

To jest takie operowanie buddyjskim idiomem, które wzbudza w ludzkiej małpie nadzieję wykroczenia poza jej uwarunkowaną kondycję, czyli innymi słowy, przetrwanie. Nie jakąś tam quasi-terapeutyczną „ochłodę” czy „wygaśnięcie ognia reaktywnych emocji” tu i teraz, lecz pośmiertne przetrwanie dzięki czarom buddyjskiej retoryki.

+

[GreenTea]

Co to jest "mistyczne zadęcie"?

To jest takie operowanie buddyjskim idiomem, które wzbudza w ludzkiej małpie nadzieję wykroczenia poza jej uwarunkowaną kondycję, czyli innymi słowy, przetrwanie.

A ten artykuł nie wzbudza nadziei na wykroczenie poza uwarunkowaną kondycję?
[quote=""Nibbana dla każdego""]Podsumowując: Nibbana nie jest śmiercią. Jest raczej ochłonięciem i nieśmiertelnością, która jest pełna życia.[/quote]
Tomek, Ty naprawdę wierzysz w to, że w innych szkołach buddyjskich uczą trwać pośmiertnie jako "ludzka małpa" czy też oświecona "ludzka małpa"? No, przestałbyś już wreszcie...

Pozdrawiam, gt

[Tomek]

A ten artykuł nie wzbudza nadziei na wykroczenie poza uwarunkowaną kondycję?

To zależy od tego jak się pojmuje kwestię „wykraczania”. Jeżeli poprzez uwarunkowaną kondycję rozumie się zwierzęce popędy, i ogólnie, prawo entropii, to według mnie „wygaszanie ognia reaktywnych emocji” i „ochłoda”, o których mowa u Buddhadasy, niesie ze sobą pewną doraźną nadzieję na tymczasowe „wykroczenie”, ulgę. Buddyzm widziany w takim świetle to soteriologia mająca na celu doraźną terapię pragnienia, a nie droga prowadząca do pośmiertnego miasta Nirwana, w którym w pomieszkuje Świetlista Świadomość.

[quote=""Nibbana dla każdego""]Podsumowując: Nibbana nie jest śmiercią. Jest raczej ochłonięciem i nieśmiertelnością, która jest pełna życia.[/quote]
Dlatego wyżej napisałem, że artykuł ten >>właściwie<< pozbawiony jest mistycznego zadęcia. Chcąc nie chcąc, jakieś ślady buddyjskiego idiomu „nieśmiertelności” nadal prześwitują.

Tomek, Ty naprawdę wierzysz w to, że w innych szkołach buddyjskich uczą trwać pośmiertnie jako "ludzka małpa" czy też oświecona "ludzka małpa"? No, przestałbyś już wreszcie...

Nie wszystkie wykładnie „przetrwania” są tak mało wyrafinowane, żeby od razu oferować trzeciemu szympansowi inkarnację w niemalże identyczną małpią powłokę, tudzież w innego głodnego ducha. Niemniej nieodłączny dualizm towarzyszący myśli buddyjskiej oferuje przeróżne mniej lub bardziej subtelne „powłoki” nieśmiertelności. Pomyśl o wspomnianej wyżej „świetlistej świadomości”, której urokowi nieugięcie ulega skądinąd naukowo myślący Dalajlama.

Nie chodzi o to abym ja w końcu przestał, ale abyś Ty w końcu zaczęła …

+

[Conchita]

Tomek: a nie wydaje Ci się, że że może być w tym coś więcej niż jesteś w obecnym stanie umysłu objąć? To bardzo ograniczające...

Z tego co piszesz wynika, że nie wierzysz w Dharmakaję, w prawdziwą naturę umysłu i w ogóle nauki wykraczające poza psychologiczny aspekt buddyzmu...

[Asti]

Z tego co piszesz wynika, że nie wierzysz w Dharmakaję, w prawdziwą naturę umysłu i w ogóle nauki wykraczające poza psychologiczny aspekt buddyzmu...

Dorzuć do tego jeszcze reinkarnację i prawo karmy

[Tomek]

Tomek: a nie wydaje Ci się, że że może być w tym coś więcej niż jesteś w obecnym stanie umysłu objąć? To bardzo ograniczające...
Z tego co piszesz wynika, że nie wierzysz w Dharmakaję, w prawdziwą naturę umysłu i w ogóle nauki wykraczające poza psychologiczny aspekt buddyzmu...

Nie odczuwam potrzeby poszukiwania lub wierzenia w "coś" więcej. Zadowala mnie mój "ograniczony" umysł, który bynajmniej nie ogranicza się tylko do tego ciała długiego na sążeń, skoro możemy się ze sobą porozumiewać Moje związki z innymi ludźmi są częścią mojego umysłu. Innymi słowy, moje działania (karma) mają realne skutki w świecie. Piszesz, odpowiadam.

+

[amogh]

Niemniej nieodłączny dualizm towarzyszący myśli buddyjskiej oferuje przeróżne mniej lub bardziej subtelne „powłoki” nieśmiertelności. Pomyśl o wspomnianej wyżej „świetlistej świadomości”, której urokowi nieugięcie ulega skądinąd naukowo myślący Dalajlama.

To raczej nieodłączny dualizm konceptualnego - nieważne jak subtelnego - postrzegania natury rzeczywistości, coś takiego jak nieśmiertelność oferuje. Uważasz, że bez "świetlistej świadomości" byłbyś w stanie poznać i zrozumieć choćby buddyzm świecki?

[Tomek]

Uważasz, że bez "świetlistej świadomości" byłbyś w stanie poznać i zrozumieć choćby buddyzm świecki?

Zapomnij o etykietkach.

+

[booker]

[quote=""Nibbana dla każdego""]Podsumowując: Nibbana nie jest śmiercią. Jest raczej ochłonięciem i nieśmiertelnością, która jest pełna życia.

Dlatego wyżej napisałem, że artykuł ten >>właściwie<< pozbawiony jest mistycznego zadęcia. Chcąc nie chcąc, jakieś ślady buddyjskiego idiomu „nieśmiertelności” nadal prześwitują. [/quote]

To jest takie operowanie buddyjskim idiomem, które wzbudza w ludzkiej małpie nadzieję wykroczenia poza jej uwarunkowaną kondycję, czyli innymi słowy, przetrwanie. Nie jakąś tam quasi-terapeutyczną „ochłodę” czy „wygaśnięcie ognia reaktywnych emocji” tu i teraz, lecz pośmiertne przetrwanie dzięki czarom buddyjskiej retoryki.

Tomek, czy buddyzm w ogóle to jest Twoja bajka jeszcze?

/edit/ ah sry, właśnie zauważyłem, że wpisałeś w profil tradycja: brak.

[amogh]

Zapomnij o etykietkach.

+

Jasne, a na następnych światłach skręć w prawo

[Tomek]

Tomek, czy buddyzm w ogóle to jest Twoja bajka jeszcze?

To świetna bajka. Wertuję wszystkie jej rozdziały.

+

[Tomek]

Jasne, a na następnych światłach skręć w prawo

Tak myślałem! Dzięki!

+

[Conchita]

Tomku: A interesowałeś się może Eckhartem Tolle? Jest mnóstwo materiałów w sieci, także po polsku... Myślę, że jego sposób widzenia jest Ci bliższy niż buddyzm...

[Tomek]

Tomku: A interesowałeś się może Eckhartem Tolle? Jest mnóstwo materiałów w sieci, także po polsku... Myślę, że jego sposób widzenia jest Ci bliższy niż buddyzm...

Dzięki Concita ale neowedantyjskie klechdy autorstwa Tolla są stasznie nudne. To nie mój "rozdział".

+

[miluszka]

Tomku, oczywiście wolno Ci wyznawać pogląd jaki Ci pasuje. Mam jednak nieodparte wrażenie, że uważasz go za lepszy niż nasze, te z "mistycznym zadęciem" . Czuję, że patrzysz na nas z góry z tym swoim psychologicznym podejściem do życia, nawet Jego Świątobliwości się dostaje.

[Tomek]

Tomku, oczywiście wolno Ci wyznawać pogląd jaki Ci pasuje. Mam jednak nieodparte wrażenie, że uważasz go za lepszy niż nasze, te z "mistycznym zadęciem" . Czuję, że patrzysz na nas z góry z tym swoim psychologicznym podejściem do życia, nawet Jego Świątobliwości się dostaje.

Och, jakże wielkie jest owo "zadęcie", skoro masz takie wrażenie.

+

[amogh]

To nie pogląd wyznawany przez Tomka jest lepszy a on sam (!?), bo nie musi się odradzać, jak jakiś niedorozwinięty umysłowo bodhisattwa

[Har-Dao]

Czołem

Tomek mnie nie wynajął na obrońcę, ale bez przesadyzmu. Personalnie blisko mi do Tomkowego powiedzmy "buddyjskiego agnostycyzmu" choć mam pewne poglądy na metafizykę buddyjską i są one trochę na bakier z takim twardym, bezkompromisowym podejściem, natomiast traktuję to jako kolejną już "yanę" - tak jak toleruję mahayanę, tantrayanę, tak i powiedzmy Natthikayanę (choć brzmi to nieco pejoratywnie - zob: Natthika)

metta&peace
H-D

[booker]

No jakby każdemu w ramach swojego poziomu, czy tam, zdolności jak to mawiaja. Tak myśle, hmm.

Kto z nas nie jest zadufany w swoich pogladach niech pierwszy rzuci kamień, hehe

Polecam lekturę nowego tłumaczenia artykułu Thanissaro Bhikkhu pod tytułem: Wolność od natury Buddy

"To dlatego Budda nigdy nie był orędownikiem przypisywania umysłowi żadnego rodzaju wrodzonej natury – dobrej, złej czy Buddy. Idea wrodzonych natur, weszła w buddyjską tradycję w późniejszych wiekach, kiedy zasada wolności została zapomniana. Przeszła kamma widziana była jako całkowicie deterministyczna i wydawało się, że nie można było jej obejść, jeżeli nie założy się istnienia wrodzonego w umyśle Buddy, który mógłby ją przezwyciężyć lub Buddy zewnętrznego, który mógłby cię od niej zbawić. Ale kiedy zrozumiesz zasadę wolności – że przeszła kamma nie kształtuje całkowicie teraźniejszości i że teraźniejsza kamma jest zawsze wolna i może wybrać umiejętną alternatywę - to uświadomisz sobie, że idea wrodzonych natur nie jest konieczna: jest dodatkowym obciążeniem na ścieżce, nadbagażem, z którym łatwo ugrzęznąć."

To jest w sumie ciekawe pojmowanie, bo jakby w nauczaniu gdzie pojawia sie temat wrodzonej nautry przeszla karma, czy karma w ogole nie tylko nie jest deterministyczna, ale generalnie rzecz ujmujac... jest zludzeniem.

[miluszka]

Tylko mnie nie chodzi o posiadanie tych a nie innych poglądów ale o ustawianie się w pozycji, że jeden jest lepszy od drugiego. Takie mam wrażenie - może błędne. Ja bardzo szanuję i podziwiam osoby, które stawiają jedynie na właściwą ośmioraką scieżkę i już . Inną rzeczą jest mój pogląd - oddalony od agnostycyzmu o lata świetlne. Tym bardziej podziwiam praktykujących, którzy w zapale praktykują opierając się jedynie na własnej sile ducha. Ja bez błogoslawieństwa lamy daleko bym nie zaszła.

[Tomek]

Tomek mnie nie wynajął na obrońcę, ale bez przesadyzmu. Personalnie blisko mi do Tomkowego powiedzmy "buddyjskiego agnostycyzmu" choć mam pewne poglądy na metafizykę buddyjską i są one trochę na bakier z takim twardym, bezkompromisowym podejściem, natomiast traktuję to jako kolejną już "yanę" - tak jak toleruję mahayanę, tantrayanę, tak i powiedzmy Natthikayanę (choć brzmi to nieco pejoratywnie - zob: Natthika)

E tam, od razu jakaś >>Natthikayana<<. Nazwijmy to po ludzku nihilizmem, który leczy z narcyzmu.

+

[amogh]

Kto z nas nie jest zadufany w swoich pogladach niech pierwszy rzuci kamień, hehe

Dobra ale w kogo albo w co? I jaki kamień, może być filozoficzny... ?

[booker]

Kto z nas nie jest zadufany w swoich pogladach niech pierwszy rzuci kamień, hehe

Dobra ale w kogo albo w co? I jaki kamień, może być filozoficzny... ?

Może być filozoficzny a w co? No nie wiem, w pustke dajmy, co by bałaganu zbytnio nie narobić

[amogh]

Tomek mnie nie wynajął na obrońcę, ale bez przesadyzmu. Personalnie blisko mi do Tomkowego powiedzmy "buddyjskiego agnostycyzmu" choć mam pewne poglądy na metafizykę buddyjską i są one trochę na bakier z takim twardym, bezkompromisowym podejściem, natomiast traktuję to jako kolejną już "yanę" - tak jak toleruję mahayanę, tantrayanę, tak i powiedzmy Natthikayanę (choć brzmi to nieco pejoratywnie - zob: Natthika)

E tam, od razu jakaś >>Natthikayana<<. Nazwijmy to po ludzku nihilizmem, który leczy z narcyzmu.

+

- Walter, czy to są naziści?
- Nie, Donny, ci ludzie to nihiliści, nie ma się czego bać.

Może być filozoficzny a w co? No nie wiem, w pustke dajmy, co by bałaganu zbytnio nie narobić

To w nihilistów może... poszedł... i co, jak tam...? Trafiłem?

[Har-Dao]

E tam, od razu jakaś >>Natthikayana<<. Nazwijmy to po ludzku nihilizmem, który leczy z narcyzmu.

Czołem

@ miluszka

Zgadzam się, dlatego jak pisałem, nie neguję niczyich przekonań. Co innego jeśli ktoś faktycznie uważa, że moje jest najmojsze. Znów, Tomek mi nie płaci, ale był tu atakowany jako ten, który nie jest buddystą i co on tu robi więc może mieć odruchy obronne. Tak sobie to wyjaśniam.

@ Tomek

Czyli tak: jest choroba (egotyzm/narcyzm zwany Marą) ale nie ma pacjenta (powstałego z uwarunkowań umysłu)?

Dla mnie tego rodzaju nihilizmy, choćby zaciekle walczyły z innymi -izmami w końcu stają się same dziećmi rewolucji, które zjadają swój ogon, bo jest to taka sama racjonalizacja rzeczywistości jak inne (choć negatywna). Nie ma wtedy żadnej różnicy między takim nihilizmem a forum areną (ruthless truth), gdzie ludzie przychodzą żeby pozbyć się ego. Celem Buddhy, który walczył z Marą (złudną samo-identyfikacją) nie było pozbycie się ego a imho pozbyciem się nakładek na rzeczywistość. Zatem to co jest, nie jest tym czym nam się zdaje. Buddha pokazał drogę końca "zdawania się", więc Przebudzenia. Innymi słowy - we śnie, jeśli nawet będziesz mówił sobie - "to NIE jest prawda" - nie oznacza to że sie obudzisz, a tylko będziesz miał świadomy sen. A tak prosto z mostu - żadnymi konstrukcjami myślowymi nie da rady przeorać tego co jest (lub nie ma).

Jak mawia Księga Dao-De:

The way that can be spoken of
Is not the constant way;
The name that can be named
Is not the constant name.

The nameless was the beginning of heaven and earth;
The named was the mother of the myriad creatures.

Hence always rid yourself of desires in order to observe its secrets;
But always allow yourself to have desires in order to observe its manifestations.

These two are the same
But diverge in name as they issue forth.
Being the same they are called mysteries,
Mystery upon mystery -
The gateway of the manifold secrets.

Po polsku:
Tao, które można wyrazić słowami nie jest prawdziwym Tao.
Imię, które może być nadane, nie jest stałym imieniem.
Bezimienne jest początkiem nieba i ziemi, imię posiadające - matka wszystkich rzeczy.

Dlatego ten, kto wolny jest od namiętności,
widzi jego chwałę,
a kto namiętnościami jest ogarnięty,
widzi je tylko w formie skończonej.

Pierwsze i wtóre są tego samego pochodzenia,
lecz z różnymi nazwami.
Razem nazywają się najgłębszym.
Od jednego najgłębszego do wtórego
- drzwi do wszelkiej cudowności.

metta&peace
H-D

[Tomek]

Czyli tak: jest choroba (egotyzm/narcyzm zwany Marą) ale nie ma pacjenta (powstałego z uwarunkowań umysłu)?

Narcyzm to nie tyle choroba, co nieuchronna, rzeklbym naturalna reakcja przed tym co nieuchronne, przed rozpadem, unicestwieniem. "Buddyzm" z całą swą ideologiczną, doktrynalną i kosmologiczną otoczką jest niczym innym jak właśnie przejawem tejże naturalnej reakcji. Zaprzeczeniem. Wyparciem. Pluszowym misiem homo sapiens sapiens, w którego objęciach śni on o "świetlistych świadomościach" podczas gdy rozpad niebłaganie i bezmyślnie robi swoje.

+

[Lo'tsa'wa]

Czyli tak: jest choroba (egotyzm/narcyzm zwany Marą) ale nie ma pacjenta (powstałego z uwarunkowań umysłu)?

Narcyzm to nie tyle choroba, co nieuchronna, rzeklbym naturalna reakcja przed tym co nieuchronne, przed rozpadem, unicestwieniem. "Buddyzm" z całą swą ideologiczną, doktrynalną i kosmologiczną otoczką jest niczym innym jak właśnie przejawem tejże naturalnej reakcji. Zaprzeczeniem. Wyparciem. Pluszowym misiem homo sapiens sapiens, w którego objęciach śni on o "świetlistych świadomościach" podczas gdy rozpad niebłaganie i bezmyślnie robi swoje.

+

Mniejsza o narcyzm. To co nazywasz otoczką jest sensem buddyzmu.

"Świetliste świadomości" są konsekwencją nauk o bezśmiertelności. Czemu nie zajrzeć do źródeł?

[miluszka]

Chyba się robi spory off top, może tę dyskusję gdzieś wydzielić? Tomku, co zatem według Ciebie jest "buddyzmem" a co buddyzmem bez cudzysłowu ?

[booker]

Czyli tak: jest choroba (egotyzm/narcyzm zwany Marą) ale nie ma pacjenta (powstałego z uwarunkowań umysłu)?

Narcyzm to nie tyle choroba, co nieuchronna, rzeklbym naturalna reakcja przed tym co nieuchronne, przed rozpadem, unicestwieniem. "Buddyzm" z całą swą ideologiczną, doktrynalną i kosmologiczną otoczką jest niczym innym jak właśnie przejawem tejże naturalnej reakcji. Zaprzeczeniem. Wyparciem. Pluszowym misiem homo sapiens sapiens, w którego objęciach śni on o "świetlistych świadomościach" podczas gdy rozpad niebłaganie i bezmyślnie robi swoje.

+

Zaledwie pogląd taki to przedstawienie połowiczne rzeczywistości, po prostu, uznające iż jedynie to co relatywne jest tym co faktycznie jest. Znany jest to pogląd, widziany jako ekstremum w wielu kontekstach buddyjskiego nauczania.

No ale "cusz".

[Tomek]

Mniejsza o narcyzm. To co nazywasz otoczką jest sensem buddyzmu.
"Świetliste świadomości" są konsekwencją nauk o bezśmiertelności. Czemu nie zajrzeć do źródeł?

Jeżeli mowa o jakimś "sensie buddyzmu" to jest nim w pierwszej kolejności uznanie nieuniknioności rozpadu. Bez gruntownego uznania tego faktu cała pozostała ideologia buddyjska jest tylko wodą na młyn właśnie narcyzmu. Nie muszę chyba wspominać o tym, że w praktyce ten proces 'uznawania' najczęście ciągnie się przez całe życie. Mara próbuje ciągle uszczknąć coś dla siebie. Bądź tu skałą!

Świetliste świadomości? A te "bezśmiertelne", bijące właśnie z ekranu nie wystarczą? Dlaczego właśnie nie zajrzeć do źródeł?!

+

[GreenTea]

Nie chodzi o to abym ja w końcu przestał, ale abyś Ty w końcu zaczęła …

Ach, to o mnie chodzi, nie o Ciebie… no wiesz, zupełnie nie przyszło mi do głowy… Mam zacząć... iść Twoim śladem?
Ale ja nie rozumiem Twojego punktu widzenia. Z jednej strony unikasz etykietek, z drugiej przywołujesz Olendzkiego, który nazywa „świat” wirtualną konstrukcją ludzkiego umysłu i ciała, splecioną razem z chwil świadomości powstających i znikających w nieustannym strumieniu. Już nawet nie chodzi mi o ten „nieustanny strumień” (etykietka bez dwóch zdań), ale o przestrzeń, w której to wszystko, o czym pisze Olendzki, się wydarza. Uważasz, że to logiczne pominąć przestrzeń? W tym cytacie ja nie znajduję nic sprzecznego z tym, co wiem od nauczycieli. Mogłabym jedynie dodać, że jakakolwiek „konstrukcja”, nawet ta najbardziej wirtualna, według mnie, wymaga obecności przestrzeni, tak jak wymaga jej na przykład… internet. Spróbuj nazwać, czym przestrzeń internetu jest, a z drugiej strony, spróbuj zaprzeczyć, że istnieje.

Wraz z pojawieniem się założeń o przestrzenności wszelkich „konstrukcji”, pojawiają się również te wszystkie kwestie, które Ty, tak mi się wydaje, próbujesz skwitować „mistycznym zadęciem”. O przestrzeni, gdy założy się jej obecność, trzeba byłoby powiedzieć oczywiście, że jest pusta, ale zarazem i „przejrzysta”, czyli umożliwiająca przejawianie się rzeczy. Trzeba byłoby też jakoś ją odnieść do kwestii rozpadu... no ok, rzeczy się rozpadają, przestrzeń należy jednak do nie-rzeczy...
No i należałoby rozwikłać kwestię zasadniczą: czy rozwój na ścieżce buddyjskiej mógłby wpłynąć na zmianę charakterystyki owych „konstrukcji” przejawiających się w przestrzeni, inaczej mówiąc, czy konkretne stany umysłu mogłyby coś w charakterystyce przejawień zmienić. Nawiązuję tutaj do zjawisk, o których mówi się w buddyzmie tybetańskim, takich jak np. czyste krainy, manifestacje z poziomu nirmanakaji i sambhogakaji.


A wracając do artykułu o Nibbanie dla każdego, to muszę uczciwie przyznać, że w swojej własnej praktyce znacznie więcej czasu poświęcam "inwentaryzacji" splamień, niż dostrzeganiu ich braku. O tym, że zawdzięczam "brakowi" życie to już w ogóle nie myślę. A przecież to takie budujące: żyję, czyli nie było tak źle

Pozdrawiam, gt

[amogh]

Narcyzm to nie tyle choroba, co nieuchronna, rzeklbym naturalna reakcja przed tym co nieuchronne, przed rozpadem, unicestwieniem. "Buddyzm" z całą swą ideologiczną, doktrynalną i kosmologiczną otoczką jest niczym innym jak właśnie przejawem tejże naturalnej reakcji. Zaprzeczeniem. Wyparciem. Pluszowym misiem homo sapiens sapiens, w którego objęciach śni on o "świetlistych świadomościach" podczas gdy rozpad niebłaganie i bezmyślnie robi swoje.

W buddyzmie określa się to mianem duchowego materializmu, innymi słowy "buddyzmem". Czy to o to chodzi z tym cudzysłowem, w czym problem? Przecież cudze słowa są takie fajne

[Har-Dao]

Czołem Tomek

Otóż entropia po pierwsze primo jest jedynie w świadomości ludzkiej, mimo że to prawo (drugie) termodynamiki działa równie mocno na zwierzęta chociażby, o materii nie wspominając. Co dziwne samo powstanie życia jest przeciwieństwem entropii - tzn ogólnie istnieją pewne reakcje, które mimo ich entropicznej charakterystyki są jej przeciw - co jest swego rodzaju paradoksem, ale jeśli wszechświat byłby jedynie poddawany rozpadowi wtedy czym byłyby metale szlachetne, jeśli nie odpryskiem umierających gwiazd? Co jeszcze dziwniejsze, człowiek odkopując i gromadząc takie złoto działa zupełnie przeciw entropii, zaczyna porządkować odwieczne prawo rozpadu wszechświata. Zaczyna potem nazywać gwiazdy i wyjaśniać rzeczy, racjonalizując chaos w którym dane mu żyć, etc.

Teraz powiesz, że nie chodziło Ci o entropię a o rozpad człowieka jako jednostki, śmierć i weltschmerz? Powiesz, że mówisz o cierpieniu, drugiej szlachetnej prawdzie. Ale ta Szlachetna Prawda nie polega tylko na rozpadzie, to byłaby prościzna. Dukkha jest bólem egzystencjalnym - racja, ale jest czymś co siedzi jeszcze głębiej, co odpowiada za "gonienie" procesów myślowych choćby. Bo przyczyną dukkhi jest tanha, która łapie wszelką racjonalizację, która jest jako tako racjonalizacją. Wszelkie te wyjaśnienia i słowa bardzo się tansze podobają, bo zawsze jest to coś do czego można się dokleić, bo jest miłe, albo jest niemiłe i można to odepchnąć. W cokolwiek wierzysz - to jest już twoim cierpieniem.

metta&peace
H-D

[Tomek]

Trzeba byłoby też jakoś ją odnieść do kwestii rozpadu... no ok, rzeczy się rozpadają, przestrzeń należy jednak do nie-rzeczy...

I to jest kwestia zasadnicza: „przestrzeń należy jednak do nie-rzeczy”. To mistyczne zadęcie w czystej postaci. Ta cicha nadzieja jakiejś „przestrzeni”, którą latający lamowie handlują na Zachodzie od lat, ma swoją wierną klientelę. „No ok, rzeczy się rozpadają”, ale przecież "przestrzeń należy jednak do nie-rzeczy”(!), więc zapewne się nie rozpada. Ot, językowa arcykonstrukcja mająca na celu poskromić „nieustanny strumień”, który nic nie rozumiejąc, o niczym nie wiedząc, pożera pełnego trwogi, gadającego bez sensu małpiszona. Na nic rozanielenie adoratorów egzotycznych „pustych” wizji. Przestrzeń wali się, rozpada; wytrwale i bezmyślnie; gnije powoli cielesność, której niezaplanowane, przypadkowe istnienie umożliwia przez chwilę kojącym memom i fantasmagoriom >>przestrzeni<< uświęcić, zracjonalizować ów „brak”.

+

[amogh]

Ot, językowa arcykonstrukcja mająca na celu poskromić „nieustanny strumień”

Jeżeli strumień jest nieustanny, to gdzie według Ciebie zaczyna się jego (uświęcający wizję) brak?

[booker]

Do tego, zeby sie dowiedziec, ze jest to co nie-zrodone, nie-zlozone itd. nie trzeba lamow, jest to powiedziane w kanonie pali. Swietlisty umysl tez, zreszta.

[Tomek]

Otóż entropia po pierwsze primo jest jedynie w świadomości ludzkiej, mimo że to prawo (drugie) termodynamiki działa równie mocno na zwierzęta chociażby, o materii nie wspominając. Co dziwne samo powstanie życia jest przeciwieństwem entropii - tzn ogólnie istnieją pewne reakcje, które mimo ich entropicznej charakterystyki są jej przeciw - co jest swego rodzaju paradoksem...

Nie potrzebnie mistyfikujesz Piotrek – czy te słowa zdradzają Twoje - jak to napisałeś gdzieś wyżej - „poglądy na metafizykę”, które mają być na bakier z moim rzekomo „twardym, bezkompromisowym podejściem”? Uciekanie się do stwierdzeń typu „entropia jest jedynie w ludzkiej świadomości” jest jak dla mnie kolejnym subtelnym zabiegiem mającym separować człowieczą świadomość od organicznych procesów, które ją podtrzymują i jednocześnie niszczą. To wygodne założenie ale nie do obronienia z pozycji neodarwinowskiej.

+

[kunzang]

Witam

(...) Przestrzeń wali się, rozpada; wytrwale i bezmyślnie; gnije powoli cielesność, której niezaplanowane, przypadkowe istnienie umożliwia przez chwilę kojącym memom i fantasmagoriom >>przestrzeni<< uświęcić, zracjonalizować ów „brak”.

To co opisujesz, to nie jest rozpad przestrzeni, a tego co się w niej znajduje. Mógłbyś przedstawić rozpad przestrzeni - jak ona się wali, rozpada?

Pozdrawiam

[Asti]

Przestrzeń wali się, rozpada; wytrwale i bezmyślnie; gnije powoli cielesność, której niezaplanowane, przypadkowe istnienie umożliwia przez chwilę kojącym memom i fantasmagoriom >>przestrzeni<< uświęcić, zracjonalizować ów „brak”.

@Kunzang

Z tego fragmentu dla mnie wynika, że wg. Tomka przestrzeń jest jednym z jej przejawieniami. Innymi słowy, jeśli przejawienia się rozpadają, to i przestrzeń się rozpada. Nie da się jej odseparować. Czy dobrze rozumiem?

Aż ciśnie się na usta: "Rozumiesz dwa, a nie rozumiesz jeden".

Pozdrawiam,
Asti.

Ps. Do adminów - czy tego typu retoryka na tym forum ma swoje miejsce? Nie wiem czy to się odnosiło do całej ludzkości, czy jedynie do tej części, która nie może pogodzić się z prawdą i przyjąć poglądów Tomka, ale nazywanie nas "pełnymi trwogi gadającymi bez sensu małpiszonami" to jak dla mnie pośrednie obrażanie rozmówców. Jakkolwiek - jeśli chodzi o całą ludzkość, to uznam to po prostu za wyrażenie kiepskiego stanu rzeczy. Nie wiem na ile cukierkowo ma tu być, ale mam wrażenie, że generalnie dyskusje Tomka i z Tomkiem, nie przebiegają w atmosferze wzajemnego szacunku. Między innymi przez tego typu wypowiedzi, w których, nie atakowany przez nikogo, traktuje wszystkich z góry. Mówię tu o tekstach typu: "To ty zacznij" "Neowedantyjskie klechdy" etc. Mam wrażenie, że my tu co jakiś czas wychodzimy z dobrymi chęciami, a w zamian co jakiś czas dostajemy reakcjami obronnymi Tomka.

[Tomek]

(...) Przestrzeń wali się, rozpada; wytrwale i bezmyślnie; gnije powoli cielesność, której niezaplanowane, przypadkowe istnienie umożliwia przez chwilę kojącym memom i fantasmagoriom >>przestrzeni<< uświęcić, zracjonalizować ów „brak”.

To co opisujesz, to nie jest rozpad przestrzeni, a tego co się w niej znajduje. Mógłbyś przedstawić rozpad przestrzeni - jak ona się wali, rozpada?

Kunzang, Twoje pytanie jest bezpodstawne. Nadal nie zdążyłeś się zorientować, że ja nie uznaję dzielenia rzeczywistości na "przestrzeń" i jej zawartość? Dla mnie "przestrzeń" jest jedynie >>słowem<< za pomocą którego można starać się określić materialny świat i jego procesy. To wszysko. Z takiej perspektywy rzeczywistość, świat - nazwij to jak chcesz - którego synonimem jest "przestrzeń" z ludzkiej perspektywy jest tylko procesem, który idzie w dół, ku śmierci.

+

[kunzang]

Witam

Z tego fragmentu dla mnie wynika, że wg. Tomka przestrzeń jest jednym z jej przejawieniami. Innymi słowy, jeśli przejawienia się rozpadają, to i przestrzeń się rozpada. Nie da się jej odseparować. Czy dobrze rozumiem?

No tak, przestrzeń jest jednym z przejawieniami ale da się ją odseparować - by coś uległo rozpadowi niezbędna jest przestrzeń, jednak przestrzeń nie jest zależna od tego, czy coś się w niej rozpada, czy nie, czy coś się w niej pojawia, czy nie. Jeżeli nic nie ma miejsca w przestrzeni, to co się rozpada?

Pozdrawiam

[kunzang]

Witam

(...) Z takiej perspektywy rzeczywistość, świat - nazwij to jak chcesz - którego synonimem jest "przestrzeń" z ludzkiej perspektywy jest tylko procesem, który idzie w dół, ku śmierci.

Aha... A dlaczego uważasz, że proces wiodący ku śmierci jest idącym w dół /a nie np po prostej - ani idącym w górę, ani w dół/? Jaki proces wg Ciebie jest procesem idącym w górę?

Pozdrawiam