Czym są wspomnienia przeszłych żywotów?
Przede wszystkim jesteśmy dotknięci przez pamięć obecnego życia. Jednak przyszłość dotyka nas jeszcze bardziej niż pamięć. Przyszłość to problem. Gdy jesteście wolni od przyszłości, przeszłość już nie istnieje ; nie ma już kierunku, nie ma już nic poza wami. Dopóki jest kierunek, jest przeszłość. Próbować się uwolnić od przeszłości to brak podejścia (pedagogie). Czymś bardziej właściwym jest uwolnić się od przyszłości. Bez przyszłości, nigdzie nie możecie się udać. Kiedy poszukujecie dogłębnie, stwierdzacie, że cel waszego poszukiwania nie może być jakimś rezultatem, ani skutkiem czegokolwiek? Nie możecie udać się < ku >, ale jedynie otworzyć się na bezdroże (non-voie).
Gdy jesteście wolni od wszelkiego systemu dochodzenia (dążenia) do czegoś, pozostajecie odłączeni od wszelkiej aktywności.. Wówczas odwracacie głowę, nie macie przeszłości. Te chwile otwarcia obejmują wasze żywoty poprzednie, które są tu i teraz ; nigdy nie były w przeszłości. Żywoty uprzednie lub przyszłe są w (tej) chwili (natychmiast). Opuszczacie element psychologiczny, ponieważ właśnie psychologia myśli w kategoriach przeszłości i przyszłości. Doświadczenie jest wyłącznie w chwili obecnej (l'instant).
Zostawcie przeszłość na rzecz tego, co jest, i zobaczcie, czym naprawdę jesteście. Usiłowanie uwolnienia się od przeszłości to proces bez końca. Przeszłość ma zawsze coś, co poprzedza ; zawsze można pójść dalej wstecz. Odsuwanie się horyzontu nie ma końca. W procesie uwrażliwiania cielesnego, każdego dnia jest się bardziej uważnym, czuje się coraz więcej, widzi się coraz więcej; to nie ma końca. Nawet, kiedy ciało nas opuści, nigdy nie wyczerpie całości swojego potencjału, nie jest to możliwe. Tego rodzaju usiłowanie to strata energii.
Nie ma żadnego stawania się. W 'nie-stawaniu się', do pewnego momentu, wrażliwość budzi się na to, co funkcjonalne. Ale chcieć stać się wrażliwym, to znów 'stawanie się', intencja, wrażliwość skierowana, która wyklucza.
Bądźcie czasem, w ciągu dnia, bez przyszłości. Zobaczcie, co się dzieje, zobaczcie jak wasze ciało reaguje. To ma ogromny wpływ, cieleśnie i psychicznie.
Jaka jest rola umysłu w odkrywaniu emocji?
Żadna rola. Umysłowość to ciało; emocja to ciało. Lęk ma umiejscowienie. Ma zapach : czuć tych, którzy się boją. Lęk ma także smak. Jest lęk przed śmiercią. Nie istnieje umysłowa emocja. Wbrew temu, co mogą wam powiedzieć psychologowie, nie istnieje [niezależna?] psychika. Wszystko jest w odczuwaniu (wrażeniu): emocje są w żołądku (brzuchu), w gardle, w klatce piersiowej, w dłoniach, w udach, w podbrzuszu, w oczach, w szczękach. Nigdzie nie umiejscowiona emocja, nigdzie nie umiejscowiony lek, to koncepcja. Kiedy układamy bukiet kwiatów, jesteśmy kierowani dotykiem, wyglądem, zapachem, to moment wewnętrzny, którego nie można dotknąć, ani zobaczyć, ani usłyszeć. Niezależna od cielesności psychika nie istnieje. Jest to inwencja wywołana owym okresem kryzysu ekonomicznego. Można zrozumieć zawód psychologa; nie każdy ma zdolność bycia piekarzem, murarzem czy malarzem; ale psychika w sobie nie istnieje.
Kiedy dokonujecie ruchu bez kierunku, gdzie jest psychika? Psychika wyłania się w chwili, w której jest kierunek. Jeśli jest kierunek, jest ktoś. Kiedy czujecie (macie wrażenie), nie ma nikogo. Nigdy nie ma osoby, która ma (czuje) wrażenie. Tymczasem, oczywiście jest ktoś, kto myśli. Na przykład czujecie swoją rękę ; jest wrażenie. Potem mówicie: "Poczułem/am swoją rękę." Kiedy widzicie po raz pierwszy zieloną jaszczurkę, jesteście zdziwieni ; do niczego nie macie odwołania. Gdzie jest psychika w tym momencie? Nie ma psychiki, jest tylko otwarcie. Widzieć coś bez odniesienia, to jest otwarcie.
tłumaczenie: Marek Macko
1016!
