Czy da się oddzielić medytację buddyjską od buddyzmu?

[watpiacy]

temat przeniesiony przez kunzanga z działu ''Buddyzm początki''

Czy da się oddzielić medytację buddyjską od buddyzmu? Jeżeli część technik tak, a część nie, to które tak, a które nie.

[Lamvadis]

Wg mnie, jeżeli oddzielasz medytację buddyjską od buddyzmu, by mieć "nagą" technikę, to już nie jest to medyacja buddyjska
Na medytację nie składa się sama technika, lecz kierunek, pogląd, wysiłek itd.

[GreenTea]

Czy da się oddzielić medytację buddyjską od buddyzmu? Jeżeli część technik tak, a część nie, to które tak, a które nie.

Cześć
Buddyjską od buddyzmu to raczej nie, musiałbyś chyba ją jakoś inaczej wtedy nazwać Wiesz, nie wszystkie medytacje buddyjskie są takie same. Jeśli ktoś siedzi i liczy oddechy no to ok, może ostatecznie liczyć je sobie bez dokładania do tego buddyjskiej 'ideologii'. Ale kiedy na przykład trzeba byłoby wizualizować określone formy medytacyjne, to już przecież nie jest wszystko jedno, jakie. Tak samo z mantrami - jak oddzielisz mantry od ich znaczenia w buddyzmie?

Pozdrawiam, gt

[kunzang]

Bry

Czy da się oddzielić medytację buddyjską od buddyzmu? Jeżeli część technik tak, a część nie, to które tak, a które nie.

Przepraszam, że tak pytaniem na pytanie
Dobrze, ale po co oddzielać praktyki buddyjskie od buddyzmu - w jakim celu, co z tego ma wyniknąć?

Pozdrawiam
kunzang

[watpiacy]

Buddyjską od buddyzmu to raczej nie, musiałbyś chyba ją jakoś inaczej wtedy nazwać

Zdaję sobie sprawę, że w moim pytaniu jest zawarty błąd logiczny, bo medytacja buddyjska bez buddyzmu jest niedefiniowalna. Zdaję sobie sprawę z tego, że medytacja i buddyzm to dwie różne rzeczy. Chodzi mi o sublimację skutecznej techniki z wysublimowanej już wcześniej filozofii. Pragnę (wbrew buddyjskiej filozofii zresztą) gołej techniki, z pominięciem folkloru, magii, filozofii, itp.

Przepraszam, że tak pytaniem na pytanie
Dobrze, ale po co oddzielać praktyki buddyjskie od buddyzmu - w jakim celu, co z tego ma wyniknąć?

Nie chcę się szufladkować (ograniczać?).
Zamierzam traktować medytację jako dodatek do życia, a nie jego podstawę. Dopuszczam w swoich rozważaniach różne warianty rzeczywistości, nie tylko te, które promuje buddyzm. Z drugiej zaś strony ledwo liznąłem buddyjską filozofię i pewnie jeszcze będę wgryzał się głębiej. Zanim, o ile w ogóle, przyjmę filozofię, to chciałbym trochę pomedytować, traktując medytację jako czynność fizjologiczną, przynoszącą ulgę przetyranemu beretowi.

edit: Czyli siła buddyjskiej medytacji, przekładająca się na skuteczność, leży właśnie w filozofii?

[Lamvadis]

edit: Czyli siła buddyjskiej medytacji, przekładająca się na skuteczność, leży właśnie w filozofii?

Tak. Gdyby nie ta "filozofia", czyli kierunek (miłość, współczucie, droga boddhisattvy), łatwo można by dostać poplątania i pomieszania, gubiąc się w gąszczu własnych idei i wymysłów.

[GreenTea]

Nie chcę się szufladkować (ograniczać?).

Zawsze się jakoś zaszufladkujesz, czyli ograniczysz. To jest tylko kwestia wyboru, w jaki sposób. Buddyści również mają z tym mnóstwo problemów. Nie jest łatwo tego nie robić, nie szufladkować się. W buddyzmie sztywne poglądy (nawyki myślowe), obok przeszkadzających emocji, uznawane są za ważne rodzaje 'splamień', które uniemożliwiają osiągnięcie celu praktyki.

Zamierzam traktować medytację jako dodatek do życia, a nie jego podstawę.

W wielu miejscach niezwiązanych z określoną duchowością różni ludzie (np. lekarze, psychoterapeuci) proponują taką właśnie medytację. No chyba, że chcesz być pionierem, przecierać szlaki samotnie, bez udziału innych osób?

Czyli siła buddyjskiej medytacji, przekładająca się na skuteczność, leży właśnie w filozofii?

Wiesz, jak weźmiesz parę głębszych wdechów, to zawsze się dotlenisz, bez względu na filozofię. Również, jeśli nie pomylisz się w liczeniu tych wdechów, teoretycznie powinieneś zyskać na uważności, niezależnie od przyjętej wiary. Nie wiem tylko, co na to Twój umysł, gdy zaczniesz ćwiczyć jego uważność. Myślisz, że umysły są aż tak chętne do uważności i nierozpraszania się? I tak samo z faktu, że uda Ci się przez dłuższy czas usiedzieć w jednym miejscu bez wiercenia się i kręcenia, nie wynika automatycznie spokój ciała po wstaniu z poduszki.
Powiedziałabym, że skuteczność medytacji w dużym stopniu zależy od przyjętej 'metodyki' postępowania w określonych sytuacjach. W buddyzmie ta ‘metodyka’ nie jest czymś wydzielonym z całości nauk buddyjskich, nie jest nie-buddyjska, krótko mówiąc.

Pozdrawiam, gt

[booker]

edit: Czyli siła buddyjskiej medytacji, przekładająca się na skuteczność, leży właśnie w filozofii?

Generalizując, można by porównać tak: sama medytacja jest jak podróżowanie, dana filozofia jest jak mapa.

Siła o którą pytasz leży w obu tych rzeczach: praktyce z jednej strony i towarzyszącemu jej nauczaniu (Dharmie) z drugiej.

Zanim, o ile w ogóle, przyjmę filozofię, to chciałbym trochę pomedytować, traktując medytację jako czynność fizjologiczną, przynoszącą ulgę przetyranemu beretowi.

Takie coś zaproponowano mi w zenie, na ten przykład. Przyszedłem do ośrodka, opat z grubsza dała mi obraz szkoły zenu do której przyszedłem i zaznajomiła z praktykami. Po wspólnej sesji zaproponowała bym spróbował przez dwa tygodnie porobić w domu wpadając miejscami do ośrodka.

Nie chcę się szufladkować (ograniczać?).

Jasne i tak też, tam gdzie się wkręcić mi udało podchodzi się do buddyzmu - praktyka ma spowodować by człowiek stał się niezależny.
Aczkolwiek...(bo piszesz, że różnymi ideami się interesujesz) -- może się okazać, że na praktykowanie wszystkiego po prostu nie starczy czasu (w sensie, praktykując trochę tu, trochę tam, trochę siam żadnej ze ścieżek może nie udać się doprowadzić do owocu).

[watpiacy]

Czy z technicznego punktu widzenia medytacja buddyjska jest właściwie tym samym, czym jest medytacja w jodze, w new age, jakakolwiek medytacja, a różni się jedynie otoczką? (Tzn kodeksem moralnym, filozofią, założeniami, miejscem na mapie). Jeżeli tak jest, to czy w takim razie synkretyzm może dotyczyć tylko tej otoczki, a medytacji już nie? Nie chodzi mi oczywiście o taki techniczny punkt widzenia, gdzie "ludek sobie siedzi z zamkniętymi oczami i tu i tu, więc to jest to samo".

Tyle pytań, niżej jest trolling.

No chyba, że chcesz być pionierem, przecierać szlaki samotnie, bez udziału innych osób?

Zdaje się, że to jest podejście szamańskie.
Szczerze powiedziawszy, to tak. Z tym, że nie chcę być pionierem po to, żeby potem kogoś prowadzić przez ścieżkę, którą wydeptałem. Ja bym optował za deptaniem ścieżki dla siebie. To, co jest właściwe dla mnie, albo według mnie, niekoniecznie musi być właściwe dla kogoś innego. Chciałbym być pod tym względem samolubny, ale ta samolubność mogłaby się przełożyć na to, że dzięki niej nie zrujnuję komuś życia (a w najgorszym wypadku zrujnuję tylko sobie).

Zawsze się jakoś zaszufladkujesz, czyli ograniczysz.

Tak, a jak mi się nawet uda nie zaszufladkować, to i tak będę zaszufladkowany, jako niezaszufladkowany.
Niezaszufladkowanie, nieokreśloność jawi mi się jako punkt wyjścia, nie wiem w którą stronę iść i czy w ogóle od tego punktu odchodzić.
Z drugiej strony, paradoksalnie, trwanie w tej nieokreśloności wydaje się niezwykle rozwijające, poszerzające horyzonty. Pojawia się też lęk, czy ja przypadkiem nie zapłacę za to zgnilizną moralną. To chyba Lao-Tse powiedział:

Mądrość bez miłości czyni rozdartym.

Na podstawie tego tekstu mogę stwierdzić dwie rzeczy: moja mądrość rośnie oraz brak we mnie miłości (albo utrzymuje się na stałym poziomie). Jak się tak zastanowię, to miejscami brzmię jak buddysta i zgodnie z prawem przyciągania (nie twierdzę, że takie prawo w ogóle istnieje) powinienem teraz biegnąć do możliwie najbardziej ortodoksyjnej grupy buddyjskiej. Ja jednak nie startuję, usiądę sobie. Może wystartuję w przeciwnym kierunku?
Może moje postępowanie bierze się z lenistwa i obudowałem to lenistwo w bardzo ciekawe opakowanie? Nie mogę tego wykluczyć...

może się okazać, że na praktykowanie wszystkiego po prostu nie starczy czasu (w sensie, praktykując trochę tu, trochę tam, trochę siam żadnej ze ścieżek może nie udać się doprowadzić do owocu).

O tak, to jest ten ból właśnie. Może mój nick powinien brzmieć jednak "niezdecydowany".
Booker, Ty mi cały czas sugerujesz, że nie muszę burzyć tego podejścia i że mogę się przejść do grupy, albo paru grup chociażby dla zabicia czasu, a nóż, a widelec mi się spodoba i faktu, że mi się akurat to spodobało nie uznam za za bardzo destrukcyjny. Możliwe, że tak zrobię właśnie. Jakaś odmiana od siedzenia nad książkami nie wydaje się taka zła.

[booker]

Booker, Ty mi cały czas sugerujesz, że nie muszę burzyć tego podejścia i że mogę się przejść do grupy, albo paru grup chociażby dla zabicia czasu, a nóż, a widelec mi się spodoba i faktu, że mi się akurat to spodobało nie uznam za za bardzo destrukcyjny. Możliwe, że tak zrobię właśnie. Jakaś odmiana od siedzenia nad książkami nie wydaje się taka zła.

Dokładnie